Economie als levensfilosofie is een dodelijke ziekte, omdat oneindige groei niet past in een eindige wereld.
Dat economie niet de filosofie van het leven zou moeten zijn is door alle grote leraren aan de mensheid verteld: dat het dit niet kan zijn is vandaag de dag heel duidelijk.
Als men de dodelijke ziekte meer gedetailleerd zou willen beschrijven, zou men kunnen zeggen dat het op een verslaving lijkt, zoals aan alcohol of drugs. Het doet er niet zo veel toe of deze verslaving verschijnt in een meer egoïstische of altruïstische vorm, of zij haar bevrediging alleen op een grove materialistische manier zoekt of op een artistiek, beschaafde of wetenschappelijk verfijnde manier. Vergif is vergif, zelfs als het in zilverpapier verpakt is…
Als de spirituele ontwikkeling, de ontwikkeling van de innerlijke mens, wordt verwaarloosd, dan past zelfzucht, net als kapitalisme, beter bij zijn gerichtheid dan een systeem van liefde voor de medemens.
Uit: The Theosophist, juni 2004
----------------------------------------
Geen opmerkingen:
Een reactie posten